Aspecten van BDSM

Een, of in dit geval, twee van de belangrijkste aspecten die veel voorkomen in de BDSM zijn pijn en vernedering. Twee manieren waarop de controle (hebben of weggeven) héél duidelijk zichtbaar én voelbaar worden. Maar wanneer is er pijn en vernedering? En hoe ver ga je, wil je dit ervaren?

En wat is dan het codewoord waarbij je aan moet geven wanneer te stoppen? En als je een stopwoord hebt, kun je je dan wel helemaal overgeven als je uiteindelijk zelf bepaalt tot waar en niet verder?

Ook hier geldt dat het veel te maken heeft met vertrouwen in elkaar. Hoe sterk en intiem is jullie band? Is het alleen spel of speelt er ook liefde? Wil je dit allebei graag? En zo niet, hoe kun je de ander uitleggen welk verlangen er is. Kun je ook hierin groeien en grenzen verleggen naarmate de relatie vordert?

Is het uit overgave (voor de ander ondergaan) of uit masochisme* (voor eigen belang)? Of is het een combinatie van die twee? 

* zie masochisme 

Omdat het zo persoonlijk is, is communiceren hierover de sleutel. En omdat het zo persoonlijk is kan ik hier alleen maar mijn eigen persoonlijke ervaring vertellen;

Pijn en vernedering hebben bij mij meerdere functies;
1e het is fijn om samen met mijn partner in een toestand te raken waarbij ik heel fysiek of geestelijk in zo’n moment zijn macht voelt. De controle die hij over me heeft waardoor ik voel dat ik los laat.

2e ik word op dat moment letterlijk getest of ik me over kan geven aan zijn wil. Hoe meer hij met mij bezig is, hoe meer ik me van hem voel. Hij neemt bezit over mijn lijf en/of geest.

3e de pijn is voelbaar en ik maak stofjes aan; dopamine, serotonine…en dat maakt dat ik ga zweven… maar ondertussen voel ik ook de pijn, die hij mij aandoet, met consensus, maar op dat moment bepaalt hij wanneer hij wil stoppen, niet ik.** Het vertrouwen wat ik hem dan geef is voor beiden zo mooi en hiermee verdiepen we steeds onze liefde.

**zie ‘stopwoord’

4e wanneer het eindigt, heeft hij mijn lichaam gemarkeerd; nog meer van hem gemaakt en daardoor voel ik mij ook nog meer van hem… het moment van het stoppen van de pijn voelt als opluchting en zaligmakend; de nazorg en zijn trots en troost maakt dat ik vaak ga huilen wat NOG meer zorgt voor verlichting en ontspanning.

5e vernedering is een moeilijke; het heeft niet veel te maken met iemand belachelijk maken of lomp en ruw zijn; maar ook daar kunnen wensen liggen bij de onderdanige… voor mij is het meer een manier om mij heel klein en nederig te voelen; wat zorgt dat hij nog meer op een voetstuk staat..
in mijn huidige relatie komt vernedering niet echt voor; al is ‘knielen voor je meester’,  ‘zijn voeten kussen’, ‘naar bed gestuurd worden’ voor anderen heel vernederend. Bij mij zorgt het dat ik me zacht, sereen of klein voel en dat betekent voor mij ‘geborgen en veilig zijn bij mijn grote steun en toeverlaat’.

Alles in pijn en vernedering is persoonlijk en kan alleen in afstemming met elkaar goed gaan. In een spel kun je veel makkelijker je grenzen aangeven en precies aangeven waar je behoeftes en verlangens liggen; in een echte D/s geef je het als onderdanige aan maar bepaalt je meester uiteindelijk wat er gaat gebeuren en hoe lang dat duurt (dat is ook vaak een van de verlangens van de sub).

*Masochisme
Het beleven van genot door pijn en vernedering is een middel dat leidt tot verdiepen in het genieten of zelfs in een hogere vorm raken van extase. Dat wil niet zeggen dat elke pijn hiertoe leidt; vaak is het een combinatie van de setting, de opbouw en de materialen die daarbij gebruikt worden. En deze zijn voor iedereen weer heel persoonlijk. Daarnaast is de geborgenheid en aftercare die hier bij horen vaak van groot belang of net zo belangrijk om het ultieme gevoel te behalen. 

**Stopwoord
Elk boek, elke vereniging of club zal het belang aangeven van een stopwoord. Vaak is dat ‘rood’ voor echt stoppen, ‘oranje’ voor ‘mijn grens is bijna bereikt’. Ook ‘genade’ wordt vaak gebruikt om het spel niet te stoppen maar anders te spelen.
Maar ook hier geldt; dit kun je onderling afspreken.
Persoonlijk wil ik geen stopwoord (meer). In het begin was het even nodig om aan te geven waar mijn pijngrenzen liggen, maar zodra mijn meester mij kon lezen en schrijven wilde ik helemaal los kunnen laten. En loslaten is moeilijk als je met een stopwoord toch nog de touwtjes in handen krijgt. Mijn vertrouwen is zo groot, dat ik weet dat hij ziet en voelt wanneer het genoeg is geweest. Hij heeft ook hier de controle en dat is voor mij het summum. Juist steeds meer nét over een grens heengaan, is voor mij een groot verlangen.